Het is niet de bedoeling om een landelijk curriculum voor de artsopleiding vast te stellen. Dat zou een verarming betekenen. Elke medische faculteit in ons land dient via het bewandelen van haar eigen weg dezelfde eindtermen te bereiken,' aldus prof. dr. H. Huisjes, voorzitter van het Discipline-overleg Medische Wetenschappen (DMW) van de Vereniging van Samenwerkende Nederlandse Universiteiten (VSNU). Hij zei dit in zijn afsluitende toespraak op een landelijk symposium dat geheel gewijd was aan het Raamplan 1994. Het symposium, dat op 9 juni in Nijmegen gehouden werd, was met name bedoeld voor de onderwijsspecialisten van de acht faculteiten Geneeskunde die ons land rijk is. In de ochtend werden de achtergronden van het Raamplan en de totstandkoming ervan in een aantal lezingen belicht.&ellipsis;
Raamplan 1994: zwaar pakket voor basisarts
De huidige opleiding tot arts is nog steeds gebaseerd op afspraken uit het begin van de jaren zeventig. In de tussentijd is er in de samenleving en de gezondheidszorg heel wat veranderd. Een groeiend aantal artsen is werkzaam in de sociale geneeskunde, en voor de toekomst is door de vergrijzing van de bevolking een verschuiving te voorzien van 'cure' naar 'care'. De artsopleiding is nog maar zeer ten dele aan deze ontwikkelingen aangepast. Landelijke afstemming wordt daarbij meer en meer gewenst, onder andere vanwege de invoering van de wet BIG en het feit dat het Nederlandse artsexamen straks in heel Europa geldig is. Uit deze en andere overwegingen is het 'Raamplan 1994' voortgekomen, waarin de landelijke eindtermen van de artsopleiding beschreven staan.
Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen
Heeft u al een account?