Eerlijke balans

Paardengekken worden ze genoemd, mensen die van paarden houden. In de meeste gevallen is het nog waar ook. Die gekte is het bijna onvermijdelijke gevolg wanneer mensen en paarden samen iets doen. Bart Jacobs werd pas na zijn studie door vrienden in contact gebracht met het paard. 'Na tien lessen dacht ik: dit past bij mij. Ik was nooit erg sportief. Toch had ik meteen in de gaten dat het een kwestie was van alles of niets. Je kunt niet een beetje leren rijden, vind ik.'
Nu, bijna twintig jaar later, is Jacobs dressuurruiter. Hij heeft eigen paarden, waarvan een aantal afkomstig is uit eigen fok. En hoewel hij, zoals een goed paardenman betaamt, geloof hecht aan het adagium dat leren paardrijden een mensenleven lang duurt, voelt hij af en toe dat zijn paard en hij 'ergens zijn'. Wat betekent dat uit de mond van een ruiter? &ellipsis;