Honderd jaar joodse GGZ

  • 9 min.
  • Geschiedenis
  • Maatschappij

Het Sinai-Centrum, vermaard om het behandelen van patiënten met oorlogservaringen en posttraumatische stress-stoornissen, vierde onlangs zijn honderdjarig bestaan. Ter gelegenheid daarvan verscheen een historisch verslag van honderd jaar joodse geestelijke gezondheidszorg. Een gesprek met de twee auteurs: Renate Fuks-Mansfeld en Armand Sunier.

De argeloze lezer van Wie in tranen zaait... Geschiedenis van de joodse geestelijke gezondheidszorg in Nederland denkt ongetwijfeld dat een boek over de geschiedenis van de joodse GGZ inzicht zal geven in wat een joodse behandelwijze inhoudt. Die lezer komt bedrogen uit, want een specifiek joodse behandelwijze bestaat namelijk niet. En de joodse burgers die honderd jaar geleden de Vereniging Centraal Israëlitisch Krankzinnigengesticht oprichtten, streefden daar ook niet naar.
De joodse bevolkingsgroep had behoefte aan een eigen GGZ, niet aan een behandelwijze gebaseerd op een godsdienst als medisch hulpmiddel bij de genezing. Het ging om 'het psychosociale gegeven dat joodse patiënten zich in hun eigen joodse milieu beter thuis voelden'. In Wie in tranen zaait... wordt het als volgt omschreven: 'In de niet-joodse inrichtingen werden immers de sabbat en de joodse feestdagen niet

Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen

Account aanmaken

Heeft u al een account?