Zelf heeft ze nooit arts willen worden, palperen aan lijven is niets voor haar. En met de jaren ziet ze steed meer bezwaren tegen dit beroep. De sfeer op medische congressen vindt ze quasi-wetenschappelijk. Veel dia's, veel gegevens. Maar de boodschap is vaak marginaal en niet in overeenstemming met wat de geneeskunde te bieden heeft.
'Als ik al arts was geworden, per ongeluk, dan zou ik, denk ik, in de psychiatrie terecht zijn gekomen,' zegt ze aarzelend. 'Zij zijn de enige artsen die zelf in leertherapie zijn geweest. Ik kan me voorstellen dat ze daardoor meer zicht hebben op zichzelf, hun almachtsfantasieën, hun Rode-Kruis-koffertjes-ideeën, hun angst voor de dood.' &ellipsis;
'Kan het niet wat gedurfder?'
Heleen Dupuis over de ethiek van grote problemen
Na het verschijnen van haar boek Op het scherp van de snede, goed en kwaad in de geneeskunde moest prof. dr. H.M. Dupuis, hoogleraar medische ethiek aan de Rijksuniversiteit Leiden er aan geloven: interviews en recensies verschenen aan de lopende band. De reacties van niet-medici zijn over het algemeen lovend, maar artsen reageren veel feller op het boek, waarin Dupuis het irrationele denken en de dogma's in de geneeskunde aan de kaak stelt.
Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen
Heeft u al een account?