Postmodernisme in de psychiatrie

  • 7 min.
  • Opinie

In april overleed de Franse filosoof Jean-François Lyotard. Lyotard kreeg grote bekendheid met zijn boek La condition postmoderne (1979) waarin hij het postmodernisme presenteerde als een breuk met het wijsgerig verleden. Hij wilde zijn lezers laten zien dat waarheid niet bestaat en dat de wereld geen structuur heeft maar uitsluitend berust op chaos. Het was Lyotard die de postmodernistische theorie voor het eerst toepaste in het filosofisch denken.

Wat kan het postmodernisme betekenen voor de psychiatrie? 

G. Glas, Academisch Ziekenhuis Utrecht

Eigenlijk is het vreemd gesteld met het postmodernisme. La condition postmoderne was, toen het in 1979 verscheen, zeker niet het belangrijkste werk dat Jean-François Lyotard had geschreven. Bovendien was wat Lyotard schreef allerminst nieuw. Evenmin leefde bij hem de wens auctor intellectualis te worden van een nieuwe stroming. Feitelijk is het postmodernisme ook nooit een min of meer homogene stroming geworden. Ze was het hoogstens voor de niet-filosofische buitenwacht. Bovendien, wat er homogeen aan was, was vooral het verzet tegen een gemeenschappelijke vijand: het idealisme en utopisme van de Verlichtingsfilosofie. &ellipsis;

Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen

Account aanmaken

Heeft u al een account?