Ze kan er nog om lachen. Vijfentwintig jaar geleden, toen Ina Brouwer als advocaat de kost verdiende, wilde een collega van haar drie dagen gaan werken. Uit den boze, luidde het oordeel van de mannen op het kantoor. Deeltijdarbeid was onmogelijk, je kon niet zo maar een dag verstek laten gaan. Wat moesten de cliënten daar wel niet van denken? ‘Toen zijn we de gangen van onze mannelijke collega’s eens nagegaan. Het bleek dat zij gemiddeld ook maar drie dagen aanwezig waren. De rest van de tijd besteedden ze aan commissariaten en andere verplichtingen buitenshuis. Met zijn tweeën schreven we daarop een pleidooi voor deeltijdarbeid, en hielden dat tijdens een interne vergadering. Daarna is mijn collega zonder enig probleem drie dagen gaan werken.’&ellipsis;
Zestig uur werken, en vooral niet zwanger worden
Nederland heet een progressief land te zijn, maar is in wezen oerconservatief als je kijkt naar het aantal vrouwen in topfuncties. ‘Met één vrouwelijke hoogleraar op de twintig is de Nederlandse situatie vergelijkbaar met Botswana’, zegt Ina Brouwer, oud-directeur emancipatiebeleid bij het ministerie van SZW. Om een evenwichtigere verdeling van werk voor vrouwen en mannen mogelijk te maken, is ander beleid nodig. Straks wisselt iemand perioden met meer betaalde arbeid af met perioden waarin hij of zij minder krijgt betaald.
Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen
Heeft u al een account?