Pseudo-epileptica epidemica

Als de blauwe burqa omhooggaat, zie ik een vermoeid gezicht van ongeveer veertig jaar. De vrouw staart wezenloos voor zich uit. Ze vertelt dat ze last heeft van epileptische aanvallen. Al zes jaar, een paar maal per week. Geen dokter kan er wat aan doen. Een aanval gaat zo: de voeten gaan trillen, daarna haar hele lichaam en ze raakt bewusteloos. Zou het epilepsie zijn? vraag ik me af. Aanvullende anamnese maakt dat al snel onwaarschijnlijk; de aanvallen komen als ze verdrietig is en duren enkele uren.
De ‘bewusteloosheid’ verhindert haar niet om geluiden te horen. De vrouw die met haar is meegekomen blijkt met dezelfde man getrouwd te zijn. Zij ververtelt hoe tijdens een aanval de tranen in de dichtgeknepen ogen van de patiënte staan.&ellipsis;