Een betoverend verhaal

Mijn spreekuur in de hoofdstad: de verpleegkundigen zijn zichtbaar geschokt door het meisje, een 17-jarige Congolese vluchtelinge met oppervlakkige inkervingen op haar onderarmen, benen en buik. Het meisje was een aantal malen in de vroege ochtend door haar moeder slapend aangetroffen buiten de hut met steeds nieuwe onverklaarbare bloederige krassen.
De familie denkt dat het om toverij gaat. Het meisje heeft namelijk een huwelijksaanzoek afgewezen en men vreest toverwraak van de familie van de afgewezene.
Als het toverij is, ben ik snel uitgepraat. Dat valt buiten mijn medische competentie. ‘Of zou het soms door een mens zijn gedaan?’, vraag ik hardop. ‘Nee, vannacht gebeurde het ook toen ze alleen in haar kamer was’, zegt een verpleegkundige.
‘Misschien heeft ze het zelf gedaan?’, opper ik? Alom verbijstering. Waarom zou iemand dat nu zelf doen?&ellipsis;