Stigma

In Zuid Soedan spreek ik met tientallen mensen over epilepsie. Vrijwel iedereen, zelfs verpleegkundigen van de gezondheidscentra, meent dat er voor deze ziekte geen geschikte geneesmiddelen bestaan en dat het door lichamelijk contact kan worden overgebracht. Lijders aan epilepsie worden daardoor gemeden als de pest. Een episcopaalse priester vertelt me dat zijn eigen dochter de ziekte heeft en ik wil weten of dat invloed heeft op zijn familieleven. ‘De gevolgen voor ons gezin zijn enorm. We hebben een apart servies voor haar zodat ze ons niet kan besmetten via bord of bestek. Ze slaapt en eet in een aparte kamer. Het geeft ons een hoop gedoe.’ &ellipsis;