Rode dagen

Onze eerste ontmoeting herinner ik mij als de dag van gisteren. Onder haar witte jas droeg ze een knalrode jurk en aan haar voeten, jaren voor wij er ook allemaal op zouden lopen, teenslippers. Haar lange haren had ze paars geverfd. Opvallend genoeg misstond het haar niet. Maar dat ze zó op de eerste dag van het co-schap durfde te verschijnen! Ik was verbouwereerd. ‘Zo’, flapte ik er bij wijze van kennismaking uit, ‘heb je een rode dag vandaag?’
Er waren rode dagen, waarop ze met haar uitstraling iedereen om haar heen tot lachen bracht en met haar scherpe intellect de geneeskunde tot een ware kunst verhief. Er waren zwarte dagen, waarop je maar beter uit haar buurt kon blijven. Dan kreeg iedereen ruzie met haar en spande de wereld tegen haar samen.
&ellipsis;