Psychiatrie van de koude grond

‘Zo vrij als een vogel’ is niet alleen een cliché, maar blijkt vooral onwaar. Vogels hebben hun moeizaam bevochten en scherp afgegrensde territoria, hun vaste, aan de aanwezigheid van rupsen of insecten gebonden broedtijden en, als ze trekken, hun nauw omschreven en strak geplande trekroutes.
Hoe beter ik het duingebied tussen Den Haag en Katwijk leer kennen, hoe duidelijker ik daar de gedragspatronen van de dieren waarneem. Ik weet waar ik het meeste wild zie en wanneer. Reeën, vossen en konijnen hebben vaste plekken waar ze eten en rusten. En hun vaste tijden.
Net als de mensen die er komen. De meeste wintergasten ken ik inmiddels wel van gezicht: een paar oude mannen die ongehinderd door kou en wind wat rondstruinen. De meesten op de fiets, een enkeling op een scootmobiel.
&ellipsis;