Leertherapie

Mijn klasje is en masse in leertherapie. Tijdens lunch en borrel worden ervaringen met leertherapeuten uitgewisseld. Blijft ze te veel aan de oppervlakte of graaft ze te diep? (Onze leertherapeuten zijn voornamelijk vrouw.) Luistert ze eigenlijk wel, of maakt ze een boodschappenlijstje in haar hoofd terwijl wij onze ziel blootleggen? En wat willen wij eigenlijk? Zoals een collega opmerkte: ‘Ik heb het al die jaren zonder therapie gesteld en nu moet ik ineens overal over praten.’ En een andere vertelde: ‘Bij de eerste afspraak zei ik: “Alles gaat goed”, waarop ze antwoordde: “Ga dan maar weer weg.”
&ellipsis;