Vroeger durfde ik niemand te vertellen over mijn psychiatrische achtergrond. Ik was bang dat ik erom afgewezen zou worden. Om te voorkomen dat ik ontmaskerd zou worden, ontpopte ik me dan ook tot een topper in normaliteit. Ik was niet agressief of onbetrouwbaar. Integendeel: ik was normaler dan gemiddeld. Ik presteerde 150 procent. Goed je best doen, nee, nog beter; dan zouden andere mensen mij accepteren. Er was een tijd waarin het niet in me opkwam om te vertellen dat ik opgenomen was geweest in een psychiatrisch ziekenhuis.
&ellipsis;