‘De HIC werkt omdat die van ons allemaal is’, antwoordt Tom van Mierlo op de vraag of hij de geestelijk vader van de HIC is. Van Mierlo heeft wel degelijk een sleutelrol gespeeld bij het ontstaan van een zeer succesvol concept. ‘In 2011 kreeg ik als directeur van zorggroep Impact, met het oog op een verbouwing, de vraag hoeveel separeers nog nodig waren’, vertelt hij. ‘Aan de hand van het project Dwang en Drang was het in de vijf jaar daarvoor gelukt de inzet van separeers ongeveer te halveren. De Inspectie was daarover nog niet tevreden. De verbouwing bood ons de kans de ondergrens op te zoeken. Als je separeers hebt gebruik je ze ook, dus je kunt er het beste zo weinig mogelijk hebben.’
HIGH & INTENSIVE CARE
Op weg naar het einde van de separeer
Hoe kunnen we het aantal separaties zo ver mogelijk terugbrengen? Die vraag resulteerde in het model High & Intensive Care, kortweg HIC. Het is erop gericht de cliënt de eigen regie te laten hervinden en hem zo ambulant mogelijk te houden. En het werkt: bij GGz Breburg wordt na vijf jaar 95 procent minder gesepareerd. Hoe doen ze dat? We vroegen het psychiaters Tom van Mierlo en Sandra Vos, die het model en nieuwe onderzoeksresultaten presenteerden tijdens het Voorjaarscongres en volgende maand ook op het HIC Kennisfestival. ‘Separeren is een teken van onmacht.’
Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen
Heeft u al een account?