Laatst was ik op huisbezoek bij een vrouw van in de negentig. De SPV met wie ik daar was – een lange, brede man, vijftig-plus – stelde ons voor: ‘Ik ben de verpleegkundige en zij is de dokter.’ ‘Wat! Zij de dokter? Wat voor dokter dan?’, schamperde de vrouw, ‘een poppendokter zeker!’ Vervolgens besloot ze haar verhaal met name aan de – wel serieus te nemen – SPV te doen, en wanneer ik iets vroeg, verbaasde ze zich hardop over het feit dat ik daarvoor waarschijnlijk volwaardig betaald kreeg. Gelukkig zat haar dochter naast haar die, zoals ik dat vaker meemaak, geschrokken de situatie reframede tot ‘deze dokter is juist extra slim, en daarom