Lowijs Perquin (1950-2016)

Beeld: Floris de Ridder

Op maandag 10 oktober jl. overleed Lowijs Perquin ten gevolge van prostaatkanker. Lowijs droeg deze slopende ziekte al jaren met zich mee. Al heel vroeg wist hij dat het een ongelijke strijd zou worden. Hij, die zo van het leven hield, die zo aan het leven hing, ging die strijd aan. Zijn enige antidotum was nog intensiever leven. De inspanningen die hij daarvoor moest leveren waren niet gering. Alle behandelingen die mogelijk waren, ook experimentele, greep hij aan en de ernstige bijwerkingen nam hij er met grootmoedigheid bij. Maar de grootste inspanning was om ervoor te zorgen dat de teleurstelling, het verdriet, de pijn niet de overhand namen. Ze waren er in hevige mate. De enige manier om ze onder controle te krijgen was ze tot kunst verheffen. Letterlijk. In de vorm van een theaterstuk met als titel Er komt een dokter bij de dokter, met hemzelf in de hoofdrol van de terminale patiënt. Lowijs mocht dan wel psychiater zijn, en een uiterst bekwaam en gedreven psychiater, zelfs in zijn psychiater-zijn was hij kunstenaar. Hij was violist bij het tango-orkest Orquesto de Mayo en genoot buitensporig van de muziek. Tangodansen moet voor hem de ultieme uitdrukking zijn geweest van hoe hij met mensen omging: passievol, uitdagend, stimulerend, met een aanstekelijk enthousiasme en groot engagement.
Lowijs studeerde geneeskunde in Groningen en specialiseerde zich in de psychiatrie in Amsterdam. Hij is 35 jaar in de hoofdstad blijven werken, eerst bij de acute dienst van de GGD, later in verschillende functies bij de Valeriuskliniek, bij GGZ Buiten amstel en bij GGZ inGeest. In 2003 promoveerde hij op het onderwerp Dagbehandeling in plaats van psychiatrische opname: praktijk en predictie. Vanaf 2004 vervulde hij de functie van plaatsvervangend A-opleider bij GGZ Buitenamstel en was meer dan gebruikelijk betrokken bij het medisch onderwijs aan de VU. Daarnaast was hij internationaal opleider en supervisor in de Pesso psychotherapie. Kortom: Lowijs, een duizendpoot.
Eén van zijn zeer bijzondere verdiensten is dat hij het psychiatrie-onderwijs in Nederland grondig heeft vernieuwd. Vanuit Amsterdam kreeg hij het voor elkaar alle opleiders in het land ervan te overtuigen dat psychiatrie-onderwijs, landelijk georganiseerd, aan kwaliteit zou winnen. In 2010 kon hij zijn ideaal realiseren en werd hij programmadirecteur van het Landelijk Psychiatrieonderwijs, het latere Onderwijsbureau. In 2015 werd bij benoemd tot Lid van Verdienste van de NVvP. 
Wij zullen Lowijs blijven herinneren als een prachtmens die stond voor zijn idealen en als geen ander mensen kon inspireren en motiveren. Wij zijn heel blij dat wij met hem hebben mogen samenwerken.