'Bent u er nog trots op psychiater te zijn?'

Dinsdagochtend, mijn collega en ik haasten ons naar de afdelingsvergadering. We zijn te laat omdat we ons zorgen maken over een patiënte, die op basis van een Zembla-aflevering over de werkzaamheid van antidepressiva haar medicatie heeft gestaakt uit angst voor suïcide. En nu is ze teruggevallen, erg depressief, maar de antidepressiva wil ze niet meer.
Eenmaal in de vergaderzaal gaan we snel zitten. Onze manager kijkt ons vermoeid aan en schraapt zijn keel: ‘Het is weer zover. We ROM-men structureel te weinig, we lopen achter met behandelevaluaties, de behandelplannen zelf zijn niet op orde – laat staan de voortgangsbrieven naar de huisarts – en het meeste maak ik me zorgen over de DBC’s: we openen er te weinig.’ &ellipsis;