Sores van de aios

Wat zal ik blij zijn als ik psychiater ben straks. Psychiaters zien er altijd zo ontspannen uit: dat zorgeloze gemak waarmee verantwoordelijkheid wordt gedragen en moeilijke beslissingen worden genomen. Die flair waarmee hindernissen in de communicatie met moeilijke patiënten worden omzeild – of beter nog: besproken. Gedaan met twijfel en onzekerheid. Gedaan met KPB’tjes, met de schaamte als je iemand die ongetwijfeld wat beters te doen heeft tot het invullen van zo’n formulier probeert te verleiden. Gedaan ook met dat gevoel van versnippering door een onderwijsprogramma, presentaties, referaten, supervisies, mentoraten, psychotherapieën, rapportages (als je ze al geregeld krijgt) en allerhande taakjes die verder nog horen bij het aios-schap. O, die tijd, dat M&M’s nog géén formulieren waren! Nooit je volledig kunnen focussen op één afdeling. Afdelingen die in