De afgelopen jaren krijgt het bestuur van de afdeling Psychotherapie van de NVvP in toenemende mate klachten van collega-psychiaters over de beperkte mogelijkheden om zelf psychotherapie uit te oefenen. Steeds vaker wordt door managers bepaald dat psychiaters geen of maar heel weinig uren aan psychotherapie mogen besteden. Ze zijn er te duur voor, is het veelgehoorde argument. Of: er is zo’n tekort aan psychiaters dat we de psychiater alleen inzetten voor taken die anderen niet kunnen doen. ‘We worden DBC-legitimators,’ horen we menigeen verzuchten.
Dat terwijl psychotherapie integraal onderdeel is van de beroepsuitoefening van de psychiater, zoals verwoord staat in het Visie-document Psychotherapie van de NVvP. Bovendien wordt psychotherapie vermeld als prominente keuze van behandeling in veel richtlijnen, onder andere die over angststoornissen, stemmingsstoornissen,