Zijn opleiding tot neuroloog heeft hij niet helemaal verlaten, want nog steeds ziet hij ongeveer een dag per week patiënten met bewegingsstoornissen. Ook mensen met een verslaving. Want, zo zegt hij: ‘Een op de vijf patiënten met een bewegingsstoornis raakt verslaafd als ze een dopaminereceptoragonist nemen. Mijn werk met patiënten helpt me om te zien hoe groot het gat is tussen het fundamenteel onderzoek en de praktijk. Ik denk dat je verslavingsziekte niet goed kunt begrijpen als je de onderliggende mechanismen niet kent. Dat we niet weten hoe de ziekte werkt, is volgens mij de reden van de crisis in de psychiatrie, waarbij er de afgelopen dertig jaar geen nieuwe moleculaire targets voor behandelingen zijn geïntroduceerd in de kliniek.’
CHRISTIAN LÜSCHER, KEYNOTE SPEAKER OP HET VOORJAARSCONGRES
‘Verslavingsziekte is niet goed te begrijpen als je de onderliggende mechanismen niet kent’
Als neuroloog was Christian Lüscher vooral geïnteresseerd in neurale mechanismen en plasticiteit. Toen hij tijdens een postdoc-onderzoek in San Francisco zag hoe verslavende drugs synaptische plasticiteit konden moduleren, was hij verkocht. Aan de Universiteit van Genève zette hij later een onderzoeksgroep op die zich richt op de neurale mechanismen van verslavingsgedrag.
Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen
Heeft u al een account?