CRUCIAAL VOOR DE WVGGZ: VOORUITDENKEN

‘Gedwongen zorg blijft een ultimum remedium

  • 7 min.
  • Beroepsuitoefening

In 2010 is de Wet verplichte ggz (Wvggz) voor het eerst naar de Tweede Kamer gestuurd, daarna eindeloos aangepast, maar in januari 2020 lijkt het eindelijk van kracht te worden. In het zogeheten Ketenprogramma bereiden het Openbaar Ministerie, GGZ Nederland, MIND, de Raad voor de Rechtspraak, stichting Patiëntenvertrouwenspersoon (PVP), de politie en de NVvP gezamenlijk de invoering van de nieuwe wet voor. Ook geneesheer-directeuren Houkje Tamsma (GGZ Friesland) en dr. Tanja Berger (GGZ Drenthe), die namens de NVvP in het landelijk Ketenprogramma zitting hebben, nemen hieraan deel. Een gesprek over kansen en hobbels.

1 Waar draait het om in de Wvggz?

‘De crux is dat de verplichte zorg niet meer gebonden is aan opname in een kliniek’, zegt Houkje Tamsma, ‘en dus ook thuis kan plaatsvinden. In de thuissituatie kan in de toekomst bijvoorbeeld verplichte medicatie worden toegediend. Hoe dit concreet uitpakt weten we nog niet precies. Maar een belangrijk uitgangspunt, dat ook in de Handreiking Ambulante Verplichte Zorg Wvggz komt te staan, is dat de patiënt meewerkt. Het moet wel veilig blijven. Naast medicatie toedienen mag je bijvoorbeeld verplichte controles doen, of somatische klachten gedwongen behandelen, als de patiënt de ziekte in zijn waan ontkent.’ En als de patiënt niet meewerkt? ‘Als je dat verwacht, kun je van tevoren in het zorgplan vermelden dat de patiënt een dag of langer naar de instelling gaat voor medicijnen of controles.’ &ellipsis;

Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen

Account aanmaken

Heeft u al een account?