Een van de beste aanjagers van koffiezetautomaatdiscussies is een publicatie van een psychiater op een publiek forum, bij voorkeur over een onderwerp dat weinig met het vak te maken heeft. Te midden van de cappuccinodampen zijn we dan even in verontwaardiging verenigd. Als het wél met het vak te maken heeft, zegt de een: ‘psychiaters moeten zich hier niet publiekelijk over uitlaten’, terwijl de ander vindt dat het goed is dat probleem x eindelijk onder de aandacht wordt gebracht: het doel heiligt de middelen. En iedereen vindt: we moeten met één stem spreken. De vraag is vervolgens: wiens stem? Alleen die van de voorzitter? Toegegeven, wij vinden zijn stem heel mooi, maar we maken ons wel zorgen over zijn stembanden.
De oplossing lijkt eenvoudig: al tijden ligt er een Handreiking Artsen en Social Media bij de KNMG, en verder: wijsheid en terughoudendheid. Prima, maar er ligt ook