Markeerpunten zoals ‘een nieuw decennium’ roepen bij velen de neiging op om in gelijksoortige tijdseenheden terug te blikken en vooruit te kijken. Alleen de tijd schrijdt immers onherroepelijk voort, de rest moeten we een handje helpen. Boeken we vooruitgang? En #hoedan? Is de Nederlandse geestelijke gezondheidszorg er beter of slechter aan toe dan in 2010? We hebben ons ingezet om zorg meer in de eigen omgeving vorm te geven, minder dwang toe te passen, suïcides te voorkomen, zo vroeg mogelijk diagnostiek in te zetten om tijdig preventief op te treden et cetera. U kunt de lijst verder aanvullen.
In hoeverre we geslaagd zijn, is afhankelijk van de meetlat, het perspectief en de mate waarin we de sociopolitieke context als verzachtende omstandigheid opvoeren. Als het laatste woord aan de patiënt is, dan is er genoeg werk aan de winkel: in de &ellipsis;