Traumatische rouw is een opkomend begrip in de zorg. Dat heeft alles te maken met de recente opname van een zogenaamde rouwstoornis in de DSM-5 en in de ICD-11. Zoals gebruikelijk met nieuwe diagnoses zijn er voor- en tegenstanders. Tegenstanders uiten hun zorgen dat een natuurlijk proces gemedicaliseerd wordt en dat een zoveelste label wordt toegevoegd aan de toch al te grote verzameling labels. Voorstanders benadrukken de klinische relevantie van de rouwstoornis. Verlies van een dierbare leidt bij veel mensen tot een intense reactie, die in sommige gevallen langdurig en invaliderend is.
Voor die gevallen bestaat nu dus een diagnostische classificatie, volgens de DSM-5 een ‘overige gespecificeerde trauma en stressorgerelateerde stoornis: persisterende complexe rouw- stoornis’ (code 309.89). Hier zal ik verder spreken van ‘traumatische rouw’.
&ellipsis;