DE BALANS NA EEN HALF JAAR WVGGZ

‘De rechtspositie van patiënten verschilt per postcode’

  • 6 min.
  • Beleid
  • Wetgeving

Een meldpunt, een petitie in de Tweede Kamer (waarbij de NVvP vijfentwintig meter aan administratie uitrolde) en de plotse aankondiging van de reparatiewetgeving. Het eerste half jaar waarin de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz) is ingevoerd, verliep turbulent. De geneesheer-directeuren Pieter Prins en Houkje Tamsma kijken terug, én vooruit.

De balans na het eerste half jaar

Eind 2019 sprak NVvP-voorzitter Elnathan Prinsen over een bureaucratisch monster. Pieter Prins, geneesheer-directeur bij Altrecht, dacht toen: ‘Moet je dat nou zo hard verwoorden!’ Ja, zegt hij met de kennis van nu. ‘De wet is een regelrechte ramp. Het bureau van de geneesheer-directeur is een permanent administratiekantoor geworden. Er werkten eerst vier, nu zes secretaresses, en we hebben een extra stafmedewerker aangetrokken die de processen stroomlijnt.’
In een brandbrief, 24 mei jl. gepubliceerd door NRC Handelsblad, bleek dat sommige geneesheer-directeuren op het punt stonden om hun functie op te geven vanwege de hoge werkdruk. Houkje Tamsma, geneesheer-directeur bij GGZ Friesland, snapt dat heel goed. ‘De aanvraag voor de rechterlijke machtiging, zoals het vroeger heette, kostte me vroeger tien minuten,

Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen

Account aanmaken

Heeft u al een account?