‘Samen krijgen we corona onder controle’ staat op de borden boven de snelweg. Aan de gevels wapperen de rode coronavlaggen fier: ‘Met elkaar voor elkaar.’
We voeren schouder aan schouder een strijd tegen de grootste dreiging sinds de Tweede Wereldoorlog. Het gaat weer ergens over en naast alle ellende lijken we ook een nieuw soort zingeving te ervaren. De alom aanwezige dreiging confronteert ons met een onacceptabele angst: voor doden die in onze ogen voorkomen hádden kunnen worden. Vermijdbare sterfgevallen zijn in deze tijd van maakbaarheidsdenken en vermeende menselijke superioriteit niet meer in Frage. Zijn we inderdaad, zoals Damiaan Denys het formuleert, ‘niet meer in staat om te buigen voor dat wat ons overstijgt?’
In de media wordt regelmatig de vraag gesteld wat het doel is van deze schijnbaar zo vanzelfsprekende ‘intelligente’ lockdown: voldoende