Als psychiaters werken we in het hart van de maatschappij. We hebben het voorrecht de rauwheid, pijn en schuurplekken met open vizier aan te kijken. We moeten alert zijn op de eindeloos subtiele en minder subtiele invloeden die inwerken op het functioneren van onze patiënten. Zij hebben bovendien vaak bijkomende kwetsbaarheden, zoals financiële beperkingen en lichamelijke comorbiditeiten, en worden regelmatig blootgesteld aan stigma. Om de zoveel tijd worden we opgeroepen om voorop te lopen in maatschappelijke veranderingen. Echter rond één thema merk ik sinds de start van mijn werk in de psychiatrie een groot onvermogen tot reflectie.
Afgelopen jaren vullen ecologische rampen, luchtvervuiling en dreigende berichten rond de klimaatopwarming de krantenkolommen. Ook staan internationale medische instanties steeds meer op de barricade. The Lancet stelde al in 2009 dat de