Ventevogel, Peter (nummer: 6, sep 2005)
Intramurale psychiatrische voorzieningen bestaan nauwelijks in Afghanistan. Voor 26 miljoen inwoners is alleen in Kabul een gespecialiseerd ziekenhuis. In sommige provinciale hoofdsteden zoals Jalalabad is een marastoon (gasthuis). Een hoekje van de
Ventevogel, Peter (nummer: 8, dec 2005)
Na drie jaar in Afghanistan ga ik nu weg. ‘Heeft het zin om in die rotswoestijn te ploeteren?’, vroegen bezorgde Nederlandse collega’s me regelmatig. ‘Natuurlijk’, zei ik dan, en dan doelde ik nog niet eens op de uiterst persoonlijke zin die schuilt
Ventevogel, Peter (nummer: 9, nov 2007)
Kort na een zware aardbeving in 2005 bezocht ik met een WHO-missie het getroffen gebied in Noordoost Pakistan. Het doel was coherent plan van aanpak op te stellen om de psychische hulpverlening te coördineren en uit te bouwen. Het was het iedereen we
Ventevogel, Peter (nummer: 5, jul 2006)
Minani was dertien jaar toen de rebellen hem te pakken kregen.Hij had zich met zijn oudere broer in het bos verstopt zodra de rebellen hun heuvel op marcheerden. Dat hij was gevonden en was ingelijfd vond hij eigenlijk niet eens zo erg. Het gezin was
Ventevogel, Peter (nummer: 3, mei 2004)
Het is iedere training hetzelfde. Informatie over psychose en epilepsie gaat erin als zoete koek, het beschrijven van depressie is lastiger, en het gaat mis bij posttraumatische stressstoornis (PTSS). Onlangs was ik bij een groep oude, in het zwart g
Ventevogel, Peter (nummer: 7, okt 2006)
Het leek me een leuk idee in Burundi een conferentie te organiseren over beleidsontwikkeling voor psychiatrie. Het Burundese ministerie van Gezondheidszorg vond het ook een erg goed plan. De Nederlandse donor ging akkoord met het bescheiden budget da
Ventevogel, Peter (nummer: 3, apr 2006)
Hij zat in de derde klas van het provinciale lyceum van Mwaro, Burundi, toen het mis ging: hij vermagerde, isoleerde zich, werd somber en was te zwak zijn bed uit te komen. Het ging steeds slechter met hem. Zijn ouders sleepten hem vergeefs naar alle
Ventevogel, Peter (nummer: 3, mei 2005)
Barsana is zeventien jaar en eigenlijk te jong om mee te doen aan de training tot psychosocial worker. Ze maakt zo’n gemotiveerde indruk dat we haar toch toelaten. Omdat ze ongetrouwd is,wordt ze steeds begeleid door haar grootmoeder: een weduwe van
Ventevogel, Peter (nummer: 1, jan 2005)
In het centrum van de Pakistaanse stad Lahore, in de Punjab, staat een groot gebouw dat in de koloniale tijd diende als ‘Hindu Widows Home’. Sinds de scheiding van Pakistan en India zijn hier bijna geen Hindoes meer. Veertig jaar geleden werd in het
Ventevogel, Peter (nummer: 4, jun 2005)
Na wekenlang kantoorwerk in de stad ga ik eindelijk weer eens de dorpen in. We zijn met introductiecursussen begonnen voor Community Health Workers, vrijwilligers uit afgelegen dorpen die gedurende zes weken worden getraind om basisgezondheidzorg te