Ronald van den Berg herinnert het zich alsof het gisteren was: ‘Professor Kuiper moest naar een vergadering van de NVPN, de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie en Neurologie, en kon zelf niet rijden. Ik was zijn chauffeur. Arts-assistenten mochten niet bij die vergaderingen aanwezig zijn. Aldaar aangekomen moest ik wachten in de auto, maar het was fris en de motor laten draaien was er niet bij. De professor heeft toen een lans gebroken voor mijn aanwezigheid bij de vergadering. Nadat daar een half uur over was vergaderd, mocht ik naar binnen. Dat was een doorbraak.’
&ellipsis;