Een veel gehoorde kritiek op ADHD is dat de diagnose te vaak en te makkelijk gesteld wordt, waarmee andere problematiek zoals hechtings- en persoonlijkheidsproblematiek (bijvoorbeeld bij jongvolwassenen) onderbelicht en onbehandeld blijven met alle gevolgen van dien. Terwijl het tijdig stellen van een diagnose ADHD en behandeling ervan juist helpt om het risico op scheefgroei van persoonlijkheid en andere negatieve effecten op sociaal-emotionele groei te verminderen.
Bastiaan Meyers: ‘De diagnose ADHD wordt te vaak gesteld. In mijn eigen praktijk heb ik een stop gezet op diagnostiek en behandeling van ADHD bij volwassenen simpelweg omdat er geen ruimte meer zou zijn voor behandeling van overige psychopathologie wanneer ik de enorme hoeveelheden aanvragen blijf toelaten. Het voelt als een “epidemie” van ADHD bij volwassenen. De diagnostische meetinstrumenten zijn subjectief en onvoldoende aangepast aan de chronische (digitale) overprikkeling waaraan ons westers
