In de periferie leer je werken en in de academie leer je denken. Zo, dan staat het er maar meteen even goed zwart-wit. Dit is wel hoe een groot deel van de gezondheidszorg tegen het opleiden van medisch specialisten aankijkt; daarom heeft nagenoeg elke opleiding een perifeer en een academisch deel. In de psychiatrie lijken we echter te leven met het idee dat deze verschillen verwaarloosbaar zijn. Hoe kunnen we anders pretenderen één beroepsgroep te zijn terwijl hele opleidingstrajecten gescheiden gevolgd kunnen worden? Omdat ik deze maand precies even lang in de ggz als in de academie heb gewerkt, lijkt het me hoog tijd om de balans op te maken.
Wat het meeste opvalt, is dat er in de academie veel meer tijd is. Je caseload is kleiner dan in de ggz, wat maakt dat je elke casus zorgvuldig kunt behandelen. Gelukkig maar, want de meeste patiënten zijn complex en hebben vaak al een heel