Johan Kortenray, hoofd voorlichting van het Academisch Medisch Centrum, heeft duidelijke ideeën over de omgang met de pers, en doet desgevraagd een eerste voorzet.
'De regel bij ons is, dat een verzoek voor een interview of een opname voor radio of tv, altijd via ons loopt. De voorlichter luistert naar wat de journalist wil en legt het contact. Wij kunnen ook nee zeggen. Als we twijfelen aan de intenties van een journalist, of de krant waarvoor hij werkt. Zo kregen we een telefoontje van Bildzeitung op het moment dat een van onze sexuologen fungeerde als getuige-deskundige in een proces tegen iemand die verdacht werd van moord en het vervaardigen van kinder-porno. Je weet dat dergelijke bladen vooral uit zijn op sensatie en niet zozeer op de nauwkeurigheid van de berichtgeving. In zo'n geval adviseren wij geen medewerking te verlenen. &ellipsis;
Artsen en de media
De regels van het spel
Communicatie is overal goed voor behalve voor het helder overbrengen van een boodschap, zo lijkt het soms. Artsen en onderzoekers, geconfronteerd met vertegenwoordigers van de media, zijn vaak niet gelukkig met de manier waarop hun boodschap wordt vertaald door de pers. Slechte kwaliteit en onvolledige berichtgeving kunnen niet altijd op het conto van de journalist worden geschoven. Pinteriaanse miscommunicatie kan worden voorkomen als informatiebron en verslaglegger hun taak even serieus opvatten. De vraag is daarom niet alleen hoe journalisten omgaan met nieuws uit de medische wereld, maar ook hoe artsen omgaan met de pers.
Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen
Heeft u al een account?