Gebrekkige communicatie kost tijd en geld
Branger begon zijn onderzoek in de bestaande dagelijkse praktijk. Het bleek dat de communicatie tussen huisartsen en specialisten niet altijd optimaal verloopt. Schriftelijke correspondentie duurt lang en patiënten hebben vaak met meer dan één arts te maken. Hierdoor is sprake van een onvoldoende gecoördineerd beleid ten aanzien van de patiënt. Ook de huisarts heeft geen volledig zicht op alle behandelingen en onderzoeken. Kortom: in de gegevensuitwisseling en -opslag schort nogal wat. Dit leidt onder meer tot onvoldoende controle in het prescriptiebeleid en tot veel dubbelbepalingen in het laboratorium, zo bleek uit Brangers research.&ellipsis;