Uitgesteld

Ik herinner me uit mijn opleidingstijd dat ik van mijn opleider, prof. M. Kuilman, een ontslagbrief terugkreeg. Ik weet het commentaar niet meer, maar het moet grappend en ironiserend geweest zijn. Ik ben het voorval in ieder geval nooit vergeten. Wat was het geval? Ik had zowel op As I als op As II een uitgestelde diagnose genoteerd. Merkwaardig natuurlijk bij een patiënt die zeker enige tijd opgenomen was geweest. Maar ook omdat wij in die tijd gewend waren om ten minste een half A4-tje aan diagnostische overwegingen en conclusie te besteden. Kennelijk was ik er niet in geslaagd om de beschikbare informatie en overwegingen zo te ordenen dat er een nauwkeurig te classificeren diagnose was uitgerold. Uitgesteld, volgens de DSM-III van toen, beduidde dat er onvoldoende informatie beschikbaar was om tot enig diagnostisch oordeel te komen.