Als ik mensen vertel dat ik als arts in de psychiatrie werk, krijg ik regelmatig iets te horen als ‘Het lijkt me lastig om met zulke moeilijke mensen te werken!’ Op de een of andere manier krijg ik dan direct de behoefte om ‘mijn’ patiënten te verdedigen. Ik leg dan uit dat het allemaal wel meevalt met het ‘moeilijke mensen-gehalte’. Bij deze uitleg betrek ik graag patiënten met somatische aandoeningen, want tenslotte is een psycho-tische patiënt zonder ziektebesef die zijn medicatie niet wil innemen echt geen ‘moeilijker mens’ dan de diabetische patiënt die weigert zijn leefstijl aan te passen.
&ellipsis;