Het is inmiddels iets meer dan 27 jaar geleden dat ik samen met mijn echtgenoot Nederland bereikte – zoekend naar veiligheid en vrijheid. Nu ik – met een mix van trots, nederigheid en spanning – mijn eerste redactioneel schrijf voor De Psychiater, moet ik opeens aan het land denken dat ik destijds nog moest leren kennen.
In mijn perspectief is het nog altijd een prachtig land: vrij, humaan en stevig verankerd in hoogwaardige grondwettelijke beginselen. Begrijp me niet verkeerd: dit betekent niet dat ik blind ben voor de misstanden, de doorgedrongen sociale ongelijkheid en talloze andere niet mis te verstane problemen in deze samenleving. Als biculturele vakgenoot draag ik meerdere perspectieven in me.
&ellipsis;
