Bij het naleven van bepaalde regels kom je soms situaties tegen waarbij je je afvraagt wie je nou eigenlijk echt probeert te beschermen: je patiënt of jezelf als psychiater? Dit kan zich bijvoorbeeld voordoen wanneer je een jongvolwassen patiënt met ernstige problemen in behandeling hebt en ervan overtuigd bent dat het heel belangrijk is dat je diens ouders erbij betrekt. Je krijgt je patiënt alleen niet mee om daarvoor toestemming te geven. Wat doe je dan? Neem je alsnog contact op met de ouders of doe je dat niet, omdat je jezelf wilt beschermen tegen eventuele juridische repercussies vanwege schending van de privacy?
&ellipsis;Sprankje hoop
Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen
Heeft u al een account?
