Dit nummer gaat over euthanasie. Geen vrolijk onderwerp. Als voorzitter heb ik er regelmatig mee te maken, door vragen uit de media, van collega’s en door beleidsactiviteiten die we samen met leden op dit gebied ondernemen.
In mijn eigen praktijk is dat anders. De eerste en tevens ook de enige keer betrof een man van middelbare leeftijd met een ernstige conversie-stoornis. Details voeren te ver, maar hij wilde niet meer leven en had voor zichzelf een datum bepaald waarop hij dood wilde zijn. Liefst door euthanasie, anders door suïcide. Na overleg met collega’s bespraken we dat in onze ogen nog niet alle behandelopties waren geprobeerd. Eventueel zou hij elders een second opinion kunnen vragen. Op het moment dat hij onze gesprekken beëindigde was hij niet actief suïcidaal. Na een jaar kreeg ik bericht dat hij zich gesuïcideerd had.
&ellipsis;
