Mijn middelbare school had de richting vwo met Latijn, een soort ‘gymnasium light’. Dit vak vond ik niet per se het leukste, maar het leek me handig voor de studie geneeskunde. Bijkomend voordeel is dat je makkelijker vaak voorkomende spreuken kunt vertalen. Net als het bekende Veni vidi vici gaat het vaak om strijdlustige spreuken. Waarschijnlijk omdat het in die literatuur nogal eens om strijdtonelen ging. De Concordia-spreuk (Eendracht maakt macht) is bij uitstek van toepassing op een gesprek wat ik onlangs had met mijn collega-voorzitter van de Deense Verenging voor Psychiatrie.
Zij vertelde hoe het in Denemarken is gelukt om het budget voor de behandeling van mensen met ernstige psychische aandoeningen structureel met bijna 20 procent te verhogen. Belangrijkste argumenten om dit te doen waren de wachtlijsten en de achterstanden in de kwaliteit van zorg voor deze doelgroep. Evenals het feit dat deze patiënten een 20 jaar kortere levensverwachting hebben.
Hoe is dit gelukt? Succesfactor was dat alle belangrijke stakeholders gedurende meerdere jaren samen hebben opgetrokken: patiënten- en naastenverenigingen, beroeps- en wetenschappelijke verenigingen. Voortdurend brachten ze dezelfde boodschap, inclusief wetenschappelijke onderbouwing: waarom het noodzakelijk is om als samenleving meer te investeren in de geestelijke gezondheidszorg en op welke wijze dit mogelijk is.
Ook in Nederland kampen we met problemen in de geestelijke gezondheidszorg, waarvan de niet afnemende en enorme wachtlijsten misschien wel het grootste probleem is. En we weten dat onbehandelde psychische aandoeningen vaak verergeren, een grotere kans lopen om chronisch te worden en gepaard gaan met een grotere kans op suïcide.
Daarom is het erg goed dat we sinds enige tijd gekozen hebben om samen op te trekken met onze collega’s van MIND, de Nederlandse ggz en het NIP. We hebben samen brieven geschreven met onze speerpunten aan de informateur(s) en, recent, een gezamenlijke bijeenkomst gehouden voor nieuwe leden van de Tweede Kamer. We zien dat hier veel werk te doen valt. Kennis over wat er nodig is, ontbreekt nog vaak.
Het zal moeten blijken of deze eendracht en onze gezamenlijke strijdlust ook leidt tot daadwerkelijke verbeteringen. Maar samen optrekken is wel een noodzakelijke voorwaarde, en om in het Latijn te eindigen: een conditio sine qua non.
